Budowanie relacji partnerskiej z osobą, która jest daleko od nas stoi w opozycji do naturalnej potrzeby przebywania z człowiekiem, który jest nam bliski, na początku znajomości chcemy przecież chodzić na randki we dwoje, spotykać się, trzymać za rękę. Rozłąka z pewnością w tym nie pomaga, często skazuje nas na samotność. Poza tym tworzenie zażyłości, która jest podstawą związku dwojga ludzi wymaga nie tylko jedności czasu, ale również przestrzeni. Innymi słowy, aby móc się połączyć w symboliczną jedność dusz, trzeba ze sobą przebywać. Warto jednakże wiedzieć, że istnieją dwa kolory samotności. Znane są przykłady osób, które doskonale radzą sobie w związku, gdy ich partnerzy, na co dzień przebywają bardzo daleko, czasem na końcu świata, sztuka tęsknienia nie jest im obca.
Jeśli dwoje ludzi świadomie wybiera tę formę związku, czyli reprezentuje zdefiniowany ostatnio dopiero przez socjologów model LAT (Living Apart Together), czyli być razem, ale osobno, nie należy im także wróżyć rychłej wspólnej przyszłości pod jednym dachem. Model takiego związku nie jest istotą związku sensu stricte, trudno utworzyć ścisłą relację, kiedy dwoje ludzi już na początku np. małżeństwa świadomie kupuje dwa mieszkania. Takie osoby są dowodem na to jak różne bywają kolory samotności - można powiedzieć, trochę samotne, a trochę w związku. W centrum naszego zainteresowania w tym artykule pozostaną jednak osoby, których sytuacja życiowa zmusiła do takiego związku i pragną go przetrwać w imię swoich innych wspólnych celów.
Dla osób niezwykle ruchliwych, nie znoszących monotonii taki układ to także swego rodzaju opozycja dla związku opartego na zakorzenieniu się w jednym miejscu, rutynowych czynnościach codziennych i powtarzalności, czyli tym wszystkim czego tak bardzo się boją, a my powszechnie nazywamy: stabilizacją. To osoby, które nie cierpią stagnacji i jakakolwiek zmiana jest podstawą ich życia, zmiana miejsca, zmiana trybu dnia, godzin pracy. Chętnie umawiają się na randki we dwoje, najchętniej w jakichś nietypowych miejscach, albo wspólnie uprawiają sporty ekstremalne. Takie osoby to idealny materiał na partnera do stworzenia związku na odległość lub innymi słowy osoba, która z takim modelem związku swobodnie sobie radzi. To kolejny dowód na różne kolory samotności.
Inna kategoria osób, która chętnie wchodzi w związki na odległość, to osoby, które na swoim koncie traumatyczne przeżycia związane z relacjami międzyludzkimi. Zdrada w związku, czy przemoc zarówno psychiczna i fizyczna potrafią uczynić nieodwracalne szkody w psychice. Tworzą ranę, a później bliznę, która pozostaje czasem na całe życie. Do tej grupy należą także osoby nie znoszące zbytniej bliskości. Dla tych osób wejście w zdrowy, partnerski związek jest czasem niezwykle trudne, jeśli nie niemożliwe. Bywa jednak, że czas leczy rany i budzi się potrzeba bycia z drugim człowiekiem, bliskości, a samotność staje się nie do wytrzymania. W tym przypadku związek na odległość jest środkiem doraźnym, swego rodzaju metodą, próbą i zabezpieczeniem. Dzięki takiemu układowi, osoby po przejściach, zranione w innych związkach uzyskują potrzebny im dystans psychiczny i bez poczucia zagrożenia powoli budują swój wspólny świat.
W polskich warunkach nie sposób nie wspomnieć o związkach na odległość z konieczności. Tą „koniecznością” są w tym przypadku przyczyny ekonomiczne. Po 2005 roku do pracy za granicą Polski wyjechało ponad 1,5 miliona naszych rodaków. Jest to największa jak dotąd w historii Polski migracja zarobkowa. Pozostawiła po sobie trwałe skutki społeczne w postaci rozdzielonych małżeństw, opuszczonych dzieci, związków na odległość. Oczywiście migracja z przyczyn ekonomicznych dotyczy również osób często zmieniających miejsce pracy na terenie kraju. Dla tych osób związek na odległość nie jest wyborem, lecz trudną sztuką przetrwania, której z konieczności musieli się nauczyć. Wyjazd zagraniczny do pracy lub na studia, jest często przyczyną wielkiej tęsknoty. Przez takie osoby musi zostać opanowana sztuka tęsknienia.
Czytaj również:
Szanowna Użytkowniczko, Szanowny Użytkowniku! Nasza strona używa plików cookie w celu personalizowania treści i reklam, zapewnienia funkcji mediów społecznościowych i analizy ruchu na naszej stronie. Udostępniamy również informacje o korzystaniu z naszej strony internetowej naszym zaufanym partnerom. Dzięki cookies możemy dopasować wyświetlaną treść do Twoich preferencji.
Zaakceptuj wszystkie stosowane przez nas pliki cookie lub dokonaj własnych ustawień i zmieniając zakres swojej zgody w ustawienia zaawansowane. Czytaj więcej o ciasteczkach w Polityce prywatności. Jeżeli korzystasz ze strony, wyrażasz zgodę na
stosowanie przez nas plików cookie. |
|
mimo, że taki związek budowany przez dwie osoby w pocie czoła to ta strona, która ma większą potrzebę obecności partnera w codziennym zyciu, potrzebę bliskości staje się coraz bardziej samotna i coraz mniej radości czerpie z takiego związku.
ale przecież nie staniemy się kimś innym niż jesteśmy, ani jedno, ani drugie.
No więc zacznijmy od nowa :
Ja i moj wspaniały chlopak poznaliśmy sie przez Internet . Po paru tygodniach w koncu sie spotkaliśmy , było bardzo miło, na początku koleżanka tłumaczyła nas obojga , bo ja niestety nie mówiłam po angielsku a on po polsku . Po spotkaniu cały czas o o nim myślałam, nie mogłam przestać! Następnego dnia mieliśmy sie spotkać , byliśmy umłówieni na ,,naszej'' ławce <3 Spózniał sie , czekałam jedną godzinę , drugą godzinę , trzecią godzine i nic , nie przyszedł , czekałam tyle bo już do mniego coś czułam , to było piękne . Gdy wróciłam do domu zobaczyłam że napisałą mi ta koleżanka która tłumaczyła nas na pierwszym spotkniu , napisała że on już wyjechał że pare godzin temu dzwonił do niej i powiedział że jest w saolocie i wraca do siebie . Zaczęliśmy pisać , i gadać na skypie całymi dniami i nocami ... W koncu zaczęliśmy być parą , po miesiącu on przyjechał było cudownie, potem na święta niestety po tym musieliśmy czekać do wakacji , ponad 7 miechów, byliśmy razem 2 miesiące , całe wakacje , ja nawet do niego pojechałam a on jest z Azji . Poznałam jego rodzinę . teraz czekamy jeszce tylko 2 tygodnie by być znów razem <3 I mammy plany by niedługo razem zamieszkać . Niestety jest wielki problem , baaaaaaardzo za nim tesknie , aż mnie rozsadza od srodka , mam ochote wsiąść w samolot i pojechaćtam do mniego :> Ale nie moge bo juz nie ma biletów.
Kolejnym problemem jest to ze w klejne wakacje musi isc na rok do wojska by móc tu mieszkać , i bardzo sie martwie że coś mu sie stanie , nie bedziemy sie widywac przez cały rok !!!!
Maci ejakieś rady ?
sekundą, pocałunkiem i przytuleniem bo każde bedzie wyjątkowe. Zaufanie to podstawa związku, a związek na odległość buduje silny fundament wzajemnego zaufania i to najważniejsze. Życze duzo miłośći takim parom i co najważniejsze wiele spotkań i wspólnych celów do osiągnięcia !;P
1-10 | 11-20 | 21-25 |