Różnica wieku w związku | Miłość nie pyta o wiek

Czy opinia otoczenia ma znaczenie?

Przeszkodą, jaką spotykają tego typu związki, jest także opinia otoczenia, często także tego najbliższego. Z problemem tym zetknęła się Ewa: – Na początku matka mojego partnera otwarcie okazywała niechęć wobec mnie i nie ukrywała, że według niej nie jestem odpowiednią partnerką dla jej syna. Wydaje mi się, że miała obawy, że chcę go po prostu wykorzystać, zranić. Tak naprawdę dopiero niedawno znalazłam z nią nić porozumienia. Myślę, iż nasz związek trwa już na tyle długo, by mogła przekonać się, ze jej syn jest ze mną naprawdę szczęśliwy. Inną kwestią były złośliwe docinki ze strony niektórych znajomych. Opinia otoczenia nie może jednak zniszczyć mojego szczęścia. Prawdziwi przyjaciele ciągle są przy mnie.

Można stwierdzić, że miłość z dużą różnicą wieku jest takim samym ryzykiem, jak każdy inny związek: można zostać zranionym, ale może też okazać się, że jest to coś, co nas wewnętrznie wzbogaci, na co czekaliśmy całe życie. Ważne jest, aby umieć kochać trwale. Obawy o to, co będzie za parę lat, stają się mniej istotne, jeśli zaczniemy cieszyć się obecną chwilą życia, a nie zastanawiać nad przyszłością.

Wiadomo bowiem, że kierowanie się w miłości jedynie rozumem znacznie zmniejsza nasze szanse na szczęście. Oczywiście pozostaje jeszcze problem akceptacji naszego związku przez najbliższe otoczenie. Może to być próba dla związku, ale czym byłaby miłość bez walki? I - czy zdanie osób trzecich jest tutaj najważniejsze?

Nietrudno zauważyć, że partnerzy, których dzieli różnica lat, mają szansę zdobycia naprawdę cennych doświadczeń. Nawet jeśli okaże się, że to pomyłka, pozostanie w nas jakaś iskra „tamtej” radości. Może więc warto wyciągnąć rękę po to, co akurat daje nam los, nawet jeśli racjonalnie wydaje się to dziwne?

W związku ze starszym partnerem

Jeśli zdecydujemy się na związek ze starszym partnerem, czy mamy szansę osiągnąć to, czego nie dostalibyśmy w relacji z np. rówieśnikiem?

Joanna*, 24 lata, od dwóch lat jest z związku ze starszym od niej o 11 lat partnerem. W poszukiwaniu partnera nie zwracała uwagi na wiek, wcześniej nie sądziła jednak, że zwiąże się z kimś o 11 lat starszym. Nie jest to, co prawda, aż tak znacząca różnica wieku w związku jak ta rzędu 20–30 lat, jednak Joanna porównując swoją obecną sytuację z poprzednimi związkami z osobami w podobnym jak ona wieku, zauważa pewne korzyści: – Zaletą takiej relacji jest niewątpliwie doświadczenie życiowe mojego partnera. Jest to korzystne szczególnie dla naszego związku: mam wrażenie, że mój chłopak łatwiej znosi konflikty i sprzeczki, podczas gdy ja podchodzę do tego bardziej emocjonalnie. Poza tym nie daje mi odczuć, że jestem od niego młodsza. To wszystko sprawia, że czuję się z nim po prostu bezpiecznie – dodaje.

Ania*, 31 lat, od 10 lat jest mężatką i matką dwóch dziewczynek. Jej mąż jest od niej starszy o 14 lat. Poznali się, gdy Ania miała 19 lat, a dwa lat później byli już małżeństwem. Dziś bez cienia wątpliwości stwierdza, że jest tak samo szczęśliwa jak na początku znajomości, a różnica wieku w związku nie ma na to żadnego wpływu: – Wszystko zależy od dojrzałości oraz od tego, czy ma się wspólne cele i wartości. Wiek nie zawsze świadczy o dojrzałości. Trudno mi stwierdzić, czy byłam dojrzała, gdy w wieku 21 lat byłam w związku ze starszym partnerem i wychodziłam za niego za mąż. Wiem jednak, że bardzo dużo nauczyłam się od mojego męża, można powiedzieć, że uczyliśmy się od siebie nawzajem. Mój mąż jest wspaniałym człowiekiem, kochamy się, mamy wspólny cel i to jest najważniejsze.

Czy może być zatem coś, co przeszkadza w związku ze starszym partnerem? Dla Joanny problemem są spotkania ze znajomymi: – Dziwnie się czuję, gdy wokół mnie są same osoby z przedziału 30–40 lat i prawie wszyscy traktują mnie jak małolatę, a ja, by nie sprawić przykrości mojemu partnerowi, muszę się silić na uśmiech. Ograniczyliśmy także kontakty z moimi znajomymi, ponieważ wydaje mi się, że oni nie do końca zaakceptowali związek z mężczyzną, który jest w wieku naszych wykładowców na uczelni.

Ania natomiast przyznaje, że czasem nachodzi ją refleksja, że za jakiś czas może zostać sama, bez męża: – Szybko jednak odsuwam tę myśl, bo przecież tak naprawdę nie wiemy, co jest nam w życiu pisane. Cieszę się każdym dniem naszego wspólnego życia. Mam cudownego męża, dwie wspaniałe dziewczynki. Czy można chcieć czegoś więcej? – pyta.